Uitstelgedrag

Uitstelgedrag?  Je moet iets doen voor je werk, maar je krijgt het maar niet uit je handen. Je zou nog een afspraak moeten maken over een lastige kwestie met iemand, en je stelt deze keer op keer uit. In huis ligt nog een klus te wachten en het komt er maar niet van.  Iedereen stelt wel eens wat uit. Dat is geen probleem. Echt vervelend wordt uitstelgedrag pas op het moment dat je er zelf last van krijgt, als je er waardeloos over gaat voelen of onmachtig. Herken je dat. Ik wel.

Mijn recente voorbeeld; een blog schrijven waarvan ik denk dat ik dat niet kan en het dus uitstel. 

Lastig vind ik dat, schrijven. Het is niet mijn ding. Maar schrijven is wel iets dat ik graag met meer gemak zou willen kunnen. De neiging die ik heb – en die ik met succes lange tijd heb beoefend- is het uitstellen van blogs schrijven. Ik loop tegen allerlei oordelen op die ik over mijn schrijfkunsten heb. Voortdurend ben ik mezelf tijdens dat schrijven aan het corrigeren. Ik vind dat het niet loopt, dat de structuur niet goed is en dat ik, wat ik wil vertellen, niet helder genoeg krijg.
En daarom stel ik het keer op keer uit.

Het lijkt me heerlijk om in één keer mijn gedachten gestructureerd en lekker weg lezend op papier te kunnen zetten. Maar zo is het niet. Wat ik wel WEET is dat je blogs schrijven kunt leren. Net als veel dingen in het leven gaat het om de oefening en het doen. Belangrijk is het om gewoon te schrijven zonder dat ik mijzelf voortdurend,  tijdens dat schrijven, ga corrigeren. Corrigeren moet je pas doen op het moment dat er al een heel stuk tekst ligt. En wat ik in ieder geval niet moet doen, en wat wel voortdurend mijn neiging is, is mijzelf met oordelen in de weg zitten.  Maar ja….

Waarom uitstellen?
Uitstelgedrag creëert veiligheid. Uitstellen gaat altijd samen met iets wat je moet doen, wat je lastig vindt, met iets waar je tegenop ziet. Dat kan een reactie zijn van ‘de ander’ of ‘geloof’ in de beperking van je eigen kunnen. Beide zijn vooronderstellingen, aannames of denkbeelden die negatief gekleurd zijn. Als je er positief naar kijkt kun je zeggen dat uitstelgedrag je beschermt tegen de stap in het onzekere. Waar je tegenop ziet wordt niet aangegaan en de stap die je zou willen zetten, wordt niet gezet.

Wat te doen?
Uitstelgedrag gaat over onzekerheid, vertrouwen en veiligheid,  over (faal-)angst en moed. Er zijn vele tips om uitstelgedrag te lijf te gaan. Zoals het verkrijgen van overzicht en het zetten van kleine stapjes. Maar zolang je niet voelt wat je weerhoudt om de dingen direct op te pakken en daar inzicht in hebt, blijven dit trucjes. Als je je uitstelgedrag wilt uitbannen en beter wilt leren beheersen, is het goed om te kijken naar je innerlijke criticus. Het is heel vaak de criticus die je vertelt dat je het niet kunt, die je onzeker maakt en die je doet twijfelen. Het  stemmetje in jezelf die je wijs maakt dat je het niet kunt en je angst in praat. En het gevolg daarvan is uitstellen.

Ja en gaan!
Mijn angst voor het falen bij het schrijven van blogs – let wel, het gaat hier over het falen voor mijzelf, niet eens voor een ander – heb ik opzij gezet en ben gewoon gaan schrijven. Vanuit moed en vertrouwen ben ik nu gaan schrijven en mijn oordeel heb ik tijdens dat schrijven even in de koelkast gezet. De WIL om het anders te doen maakt dat Ik het uiteindelijk ook anders heb KUNNEN gaan doen. Daarmee heb ik mijn innerlijke criticus de mond gesnoerd en de overtuiging ‘ik kan het niet’ omgezet in de ervaring van ‘ik kan het wel’. En dat het altijd beter kan…, ach dat is hier niet belangrijk.  Ik heb een stap gezet en dat ik die stap HEB gezet, voelt al goed. 

Stel je nu eens voor hoe het zou zijn zonder die criticus. Dat je vol vertrouwen en zonder angst, dat wat voor je ligt aan kunt gaan. Stel je eens voor dat je zonder voorbehoud JA zou kunnen zeggen en te gaan! Ik kan je vertellen dat dat een hoop rust geeft, je veel energie bespaart en je krachtiger maakt. Heb je het gevoel dat je hierbij wel een steuntje in je rug kunt gebruiken dan kan ik je hierbij zeker helpen.