Skip to content

Jouw ‘ongezien’ verlangen waarmaken

Ongezien verlangen

De roos van Jericho. Ken je die roos? Het is een klein verdord bruinachtig bolletje in elkaar geweven takjes, ook wel de opstandingsplant genoemd. Het ligt als afgestorven in de woestijn te wachten op water zodat hij weer tot bloei kan komen.
Veel mensen kennen een ongezien verlangen. Het ligt net als die roos ergens sluimerend in een hoekje te wachten. Te wachten totdat het gevoed wordt. Net als dat vuur zuurstof nodig heeft om te vlammen en net als de roos van Jericho water nodig heeft om de bloeien, heeft verlangen aandacht nodig om te groeien.

Kies jij voor het leven en een loopbaan dat bij je past,  of kiest het leven en de loopbaan waar je bent ingerold voor jou?
Verlangens in een hoekje zitten niet voor niets in dat hoekje. We stoppen het weg omdat we niet geloven dat we het waar kunnen maken, of waar mogen maken. Het verlangen worden dan gezien als een droom; ver op afstand en daardoor niet bereikbaar. Het wordt ervaren als onzinnig; de mensen in jouw buurt kunnen zich er niets bij voorstellen en je conformeert je –onbewust- aan de maatschappelijke gemene deler.  Het wordt opgevat als niet praktisch; er ligt te veel in de weg, het kost te veel tijd, het kost te veel geld.
Je verlangen ligt te sluimeren in de hoek. Wie is dan die kiest? Jij zelf, of het leven?

Mag je je verlangen leven?
Bij weggestopte verlangens is dat vaak een confronterend vraag. Voel hem na, hoe is dat voor jou?    
Angst en onrust kunnen bij mij een plek krijgen op het moment dat ik uit mijn comfortzone kom. Het is een ongemakkelijk en onzeker gevoel dat me kan overvallen als ik naar mijn verlangens kijk waarvan ik eigenlijk denk ze niet waar te kunnen maken. Angst kan me dan van dat wat ik graag wil weghouden. Mijzelf recht willen doen en erop vertrouwen dat het goed komt; dat zijn dan voor mij belangrijke ingrediënten  om naar dat verlangen te durven gaan kijken. 

Om dan vervolgens de stap te nemen dat verlangen waar te maken vraagt om moed, durf en wil en de angst aan de kant zetten.  De angst loslaten, in het vertrouwen dat het wel goed komt helpt mij.  De gunfactor laat ik zwaarder wegen dan de angst. En eerlijk gezegd gaat dat bij mij vaak gepaard met lef.  Als ik dan die stap zet- uit mijn comfortzone, een beetje ook op hoop van zegen en met een mix van vertrouwen en onzekerheid, dan blijkt die stap in de meeste gevallen gewoon goed te gaan. 

Terug naar de vraag of je je verlangen mag leven. Stel hem eens; vind jij jezelf het waard. Het waard om te leven zoals jij dat zou willen? 

 

De roos van Jericho vind ik daarvoor een mooie metafoor. Hij  ligt dor door woestijnwind verstopt in een hoek te wachten op water. Als hij gevoed wordt ontluikt hij, komt hij tot leven, groeit hij en laat hij zichzelf zien. Alles wat je aandacht geeft groeit.  Dat geldt ook voor je dromen en verlangens. Er is echt veel meer mogelijk dan dat je denkt. De grootste barriere daarbij is vaak je eigen overtuiging. En je bent gelukkig niet je overtuiging, die heb je alleen maar. Dat is bagage en daar kun je vanaf.