Ongezien verlangen

De roos van Jericho. Ken je die roos? Het is een klein verdord bruinachtig bolletje in elkaar geweven takjes, ook wel de opstandingsplant genoemd. Het ligt als afgestorven in de woestijn te wachten op water zodat hij weer tot bloei kan komen.
Veel mensen kennen een ongezien verlangen. Het ligt net als die roos ergens sluimerend in een hoekje te wachten. Te wachten totdat het gevoed wordt. Net als dat vuur zuurstof nodig heeft om te vlammen en net als de roos van Jericho water nodig heeft om de bloeien, heeft verlangen aandacht nodig om te groeien.

Kies jij voor het leven en een loopbaan dat bij je past,  of kiest het leven en de loopbaan waar je bent ingerold voor jou?
Verlangens in een hoekje zitten niet voor niets in dat hoekje. We stoppen het weg omdat we niet geloven dat we het waar kunnen maken, of waar mogen maken. Het verlangen worden dan gezien als een droom; ver op afstand en daardoor niet bereikbaar. Het wordt ervaren als onzinnig; de mensen in jouw buurt kunnen zich er niets bij voorstellen en je conformeert je –onbewust- aan de maatschappelijke gemene deler.  Het wordt opgevat als niet praktisch; er ligt te veel in de weg, het kost te veel tijd, het kost te veel geld.
Je verlangen ligt te sluimeren in de hoek. Wie is dan die kiest? Jij zelf, of het leven?

Mag je je verlangen leven?
Bij weggestopte verlangens is dat vaak een confronterend vraag. Voel hem na, hoe is dat voor jou?    
Angst en onrust kunnen bij mij een plek krijgen op het moment dat ik uit mijn comfortzone kom. Het is een ongemakkelijk en onzeker gevoel dat me kan overvallen als ik naar mijn verlangens kijk waarvan ik eigenlijk denk ze niet waar te kunnen maken. Angst kan me dan van dat wat ik graag wil weghouden. Mijzelf recht willen doen en erop vertrouwen dat het goed komt; dat zijn dan voor mij belangrijke ingrediënten  om naar dat verlangen te durven gaan kijken. 

Om dan vervolgens de stap te nemen dat verlangen waar te maken vraagt om moed, durf en wil en de angst aan de kant zetten.  De angst loslaten, in het vertrouwen dat het wel goed komt helpt mij.  De gunfactor laat ik zwaarder wegen dan de angst. En eerlijk gezegd gaat dat bij mij vaak gepaard met lef.  Als ik dan die stap zet- uit mijn comfortzone, een beetje ook op hoop van zegen en met een mix van vertrouwen en onzekerheid, dan blijkt die stap in de meeste gevallen gewoon goed te gaan. 

Terug naar de vraag of je je verlangen mag leven. Stel hem eens; vind jij jezelf het waard. Het waard om te leven zoals jij dat zou willen? 

Uitstelgedrag?  Je moet iets doen voor je werk, maar je krijgt het maar niet uit je handen. Je zou nog een afspraak moeten maken over een lastige kwestie met iemand, en je stelt deze keer op keer uit. In huis ligt nog een klus te wachten en het komt er maar niet van.  Iedereen stelt wel eens wat uit. Dat is geen probleem. Echt vervelend wordt uitstelgedrag pas op het moment dat je er zelf last van krijgt, als je er waardeloos over gaat voelen of onmachtig. Herken je dat. Ik wel.

Mijn recente voorbeeld; een blog schrijven waarvan ik denk dat ik dat niet kan en het dus uitstel. 

Lastig vind ik dat, schrijven. Het is niet mijn ding. Maar schrijven is wel iets dat ik graag met meer gemak zou willen kunnen. De neiging die ik heb – en die ik met succes lange tijd heb beoefend- is het uitstellen van blogs schrijven. Ik loop tegen allerlei oordelen op die ik over mijn schrijfkunsten heb. Voortdurend ben ik mezelf tijdens dat schrijven aan het corrigeren. Ik vind dat het niet loopt, dat de structuur niet goed is en dat ik, wat ik wil vertellen, niet helder genoeg krijg.
En daarom stel ik het keer op keer uit.

Het lijkt me heerlijk om in één keer mijn gedachten gestructureerd en lekker weg lezend op papier te kunnen zetten. Maar zo is het niet. Wat ik wel WEET is dat je blogs schrijven kunt leren. Net als veel dingen in het leven gaat het om de oefening en het doen. Belangrijk is het om gewoon te schrijven zonder dat ik mijzelf voortdurend,  tijdens dat schrijven, ga corrigeren. Corrigeren moet je pas doen op het moment dat er al een heel stuk tekst ligt. En wat ik in ieder geval niet moet doen, en wat wel voortdurend mijn neiging is, is mijzelf met oordelen in de weg zitten.  Maar ja….

Waarom uitstellen?
Uitstelgedrag creëert veiligheid. Uitstellen gaat altijd samen met iets wat je moet doen, wat je lastig vindt, met iets waar je tegenop ziet. Dat kan een reactie zijn van ‘de ander’ of ‘geloof’ in de beperking van je eigen kunnen. Beide zijn vooronderstellingen, aannames of denkbeelden die negatief gekleurd zijn. Als je er positief naar kijkt kun je zeggen dat uitstelgedrag je beschermt tegen de stap in het onzekere. Waar je tegenop ziet wordt niet aangegaan en de stap die je zou willen zetten, wordt niet gezet.

Wat te doen?
Uitstelgedrag gaat over onzekerheid, vertrouwen en veiligheid,  over (faal-)angst en moed. Er zijn vele tips om uitstelgedrag te lijf te gaan. Zoals het verkrijgen van overzicht en het zetten van kleine stapjes. Maar zolang je niet voelt wat je weerhoudt om de dingen direct op te pakken en daar inzicht in hebt, blijven dit trucjes. Als je je uitstelgedrag wilt uitbannen en beter wilt leren beheersen, is het goed om te kijken naar je innerlijke criticus. Het is heel vaak de criticus die je vertelt dat je het niet kunt, die je onzeker maakt en die je doet twijfelen. Het  stemmetje in jezelf die je wijs maakt dat je het niet kunt en je angst in praat. En het gevolg daarvan is uitstellen.

Ja en gaan!
Mijn angst voor het falen bij het schrijven van blogs – let wel, het gaat hier over het falen voor mijzelf, niet eens voor een ander – heb ik opzij gezet en ben gewoon gaan schrijven. Vanuit moed en vertrouwen ben ik nu gaan schrijven en mijn oordeel heb ik tijdens dat schrijven even in de koelkast gezet. De WIL om het anders te doen maakt dat Ik het uiteindelijk ook anders heb KUNNEN gaan doen. Daarmee heb ik mijn innerlijke criticus de mond gesnoerd en de overtuiging ‘ik kan het niet’ omgezet in de ervaring van ‘ik kan het wel’. En dat het altijd beter kan…, ach dat is hier niet belangrijk.  Ik heb een stap gezet en dat ik die stap HEB gezet, voelt al goed. 

Stel je nu eens voor hoe het zou zijn zonder die criticus. Dat je vol vertrouwen en zonder angst, dat wat voor je ligt aan kunt gaan. Stel je eens voor dat je zonder voorbehoud JA zou kunnen zeggen en te gaan! Ik kan je vertellen dat dat een hoop rust geeft, je veel energie bespaart en je krachtiger maakt. Heb je het gevoel dat je hierbij wel een steuntje in je rug kunt gebruiken dan kan ik je hierbij zeker helpen.   

Hoe maken wij keuzes?

Iedere dag maak je honderden keuzes: wat doe ik op mijn brood, wat trek ik aan, de route naar je werk, het tv programma waar je naar kijkt, het gesprek dat je aangaat. Voorafgaand aan alles wat we doen maken we keuzes.  Je kiest, zonder dat het door hebt, op je gevoel, intuïtief, of met je hoofd. Dat doe je vaak ongemerkt.

Maar hoe werkt dat als we het gevoel hebben dat het écht ergens om gaat? Je gaat dan vrijwel zeker in je hoofd zitten. Je gaat rationaliseren, argumenten zoeken, feiten verzamelen. We gaan dan  voorbij aan onze intuitie en aan ons gevoel. Het bestaansrecht daarvan lijkt te verdwijnen. Feiten geven zekerheid, toch….?

Wat is belangrijk bij het maken van een keuze?

Verstand, gevoel en intuitie zijn allen bakens en ingredienten om tot een keuze te komen. Maar wanneer gebruik je nu wat en wat zijn de verschillen?

Verstand: zoals gezegd zoeken we vaak naar feiten en argumenten om tot een keuze te komen. We wikken en wegen, zetten de voordelen af tegen de nadelen en proberen rationeel tot een keuze te komen. Dit is een manier om tot een besluit te komen. Je intuitie en je gevoel is buiten het keuzeproces gelaten. Als dat het geval is en het gaat over gevoelsmatig ingrijpende keuzes dan zijn mensen vaak aan het piekeren. Je komt er eigenlijk, ondanks dat je alles mooi op een rijtje hebt staan, niet uit.

Gevoel: gevoelens liggen heel dicht bij je. Gevoelens mag je zien als zijnde de lichten op het dashbord van je leven. Gaat er een lampje branden – net als in je auto- dan is het goed om daar gehoor aan te geven. Doorrijden zonder acht te slaan op die lampjes gaat meestal niet goed. Misschien moet je tanken, misschien moet je even iets na laten kijken, misschien moet je zelfs stoppen om te voorkomen dat je vastloopt. Gevoelens zijn spiegels voor ontwikkeling. Ze zeggen direct wat over jou en veel minder over de buitenwereld. Gevoelens mag je serieus nemen maar het meeste gevoel komt vanuit het verstand. Ons gevoel wordt vaak gevormd door onze ervaringen en overtuigingen die rationeel zijn. Dat gevoel is wat we dan emotie noemen.

Intuitie: Ik geef je de volgende vertalingen van intuitie:

• Scherp en snel inzicht
• ‘Weten’ dat verkregen wordt uit direct aanvoelen zonder rationele argumentatie
• ‘Weten’ zonder te weten hoe je het weet

Intuitie is een zesde zintuig. Het is het onbewust oppakken van signalen uit de energie die om ons heen is.

Wanneer gebruik je nu wat?

Belangrijke of lastige keuzes vereisen het in balans samenkomen van ratio, het serieus nemen van je gevoel en een beetje intuitie. Ben je erg rationeel aangelegd en vindt je het moeilijk om wat er in jou leeft te voelen dan ontstaat er op termijn een scheiding tussen jou en de wereld. Je raakt verwijderd van jezelf. Dat maakt dat het lastig wordt om je plek te vinden in die wereld. Je bent druk, hebt alles doorgaans goed geregeld en uiterlijk lijkt het te lopen. Maar innerlijk loopt het vast. Die balans terugvinden is dan erg belangrijk.

Dat is waar ik mensen bij help. Ik help mensen keuzes te maken die passen bij wie ze zijn. Ik help die balans weer terug te vinden. Gevoelens geven per definitie een richting aan die bevrijdend is. Rare, vreemde of niet passende gevoelens bestaan daarbij niet. Dat zijn waardeoordelen die geen nut hebben en niet zinvol zijn bij het kijken naar jezelf. Als emoties bevrijd worden van overtuigingen die belemmerend zijn, van angsten of pijn, dan kom je bij een zuiver gevoel. De ervaring dat het klopt kan dan zowel een mentale als lichamelijke gewaarwording zijn.

Signalen die aangeven dat een gemaakte keuze goed is.

1. het voelt ‘logisch’ en goed voor jezelf. Omdat we vaak rationeel beslissen en daarbij de belangen van de omgeving zwaarder laten meewegen dan onze eigen belang, wens of droom hoeft het daarbij niet ook per definitie comfortabel aan te voelen.
2. het voelt ‘rustig’ aan. Je bent zeker en overtuigd.
3. Je ervaart een gevoel van ruimte, opluchting of bevrijding.